6. Niebezpieczna sprawa

Rozdział na powitanie majówki. Skończyłabym go wcześniej, ale ostatnio jak kończyłam była 21. Rodzice wpadli do pokoju zaczęli się wydzierać, czemu jeszcze nie śpię i że jest "strasznie późna pora" i zabrali mi laptopa. Więc rozdział dopiero teraz. Następny też mniej - więcej powinien być za tydzień-półtora.

UWAGA1

Ogólnie następne dziesięć rozdziałów już zaplanowanych. Więc mniej -więcej za 15-20 rozdziałów dojdziemy do wakacji. Mam nadzieje, że szybko do tego dojdziemy, bo wtedy będzie więcej akcji w opowiadaniu. To tyle.

18.04.2013r. Będę wspominać ten dzień. Pierwszy raz miałam w ciągu 12 godzin więcej niż 100 wyświetleń na blogu. A dokładnie 104. 19.04.2013r. Pierwszy 1000 wyświetleń na moim blogu. Narazie marzę o 2tys. Później coraz więcej... Ale moim zdaniem te pierwsze "100 wyświetleń w ciągu dnia", "1000wyświetleń na blogu" itp. ą ważne. A osoby, które też mają blogi pewnie wiedzą jak się cieszę ze mam coraz więcej wyświetleń. Jak dla mnie to cudowne uczucie.Za te wyświetlenia dziękuję Venetii Noks, która umieściła mojego blaga w Polecanych na "Dwóch Światach"  i moim zdaniem te wyświetlenia dzięki niej.

Wczoraj wzięłam się za czytanie poprzednich notek i rozumiem, że ktoś może być zniechęcony do mojej opowieści. Ale teraz będzie Sie więcej działo i mam nadzieje, że was nie zanudzę.

Nie przeciągając więcej:

Mam nadzieje, że tan rozdział jest lepszy:

Pisarka-Mel

------------------------------------------------------------------------

     Biegłam bardzo szybko. Do lekcji zostało mi 15 minut, ale miałam nadzieję, że złapię nauczycielkę. Jeszcze przed lekcją. Wiadomość z listu była dla mnie bardzo ważna. Musiałam bardzo szybko iść do dyrektora, aby dowiedzieć się, o co chodzi w tej sprawie. Ale najpierw musiałam się zwolnić, z co najmniej trzech pierwszych lekcji. Nawet jakby spotkanie skończyło się wcześniej sądzę, że będę musiała wszystko przemyśleć. Miałam takie przeczucie. Narazie myślę o treści listu:

"Droga Melody!

Właśnie dostałem bardzo interesującą wiadomość, która cię dotyczy. Oczekuję cię w moim gabinecie jak najszybciej. To dotyczy tego, co ci wczoraj powiedziałem. Proszę zwolnij się z lekcji, na co najmniej godzinę. Powiedz nauczycielom, że ja cię zwolniłem. 

         

                       

                              A.Dumbledore

Najbardziej ciekawi mnie, po co stary Drops wzywa mnie do gabinetu. To MUSI dotyczyć mojego "nowego ojca". 

Nagle zatrzymałam się pod salą od Numerologi i zaczęłam się rozglądać. Jak dobrze, że nauczycielka Numerologi zawsze przychodziła kilkanaście minut wcześniej. Wpadłam do sali jakby mnie gonił wściekły Hipogryf. 

-Pani Profesor!  

-Słucham panno Ghost. O co chodzi, że pani tu tak wpada prawie krzyczy?

-Chodzi o to, że dyrektor prosił mnie do swojego gabinetu i że mam się zwolnić z lekcji. Może mnie pani dzisiaj zwolnić w wszystkich lekcji? 

-Dyrektor cię wzywa? Dobrze, ale masz się dowiedzieć, co było na lekcjach a teraz, idż. 

-Dziękuje pani profesor do widzenia!- I wybiegłam z sali

***

Biegłam bardzo szybko. Uwielbiałam różnego rodzaju sporty, więc miałam dobrą kondycję. Po chwili już byłam  przed drzwiami i szybko weszłam do gabinetu, Dumbledora.

-Profesorze, o co chodzi z tym listem i tą wiadomością?- Powiedziałam od razu

-Dzień dobry Melody-Powiedział Dumbledore

-Dzień dobry profesorze, więc, o co chodzi z tym listem i wiadomością?

-Usiądź Melody. -Usiadłam 

-Więc profesor może mi wytłumaczyć to wszystko?

-Więc mogłem ci wysłać, patronusa ale za dużo uwagi by poświecił, więc napisałem do ciebie list. 

-A wiadomość? Z treści listu wynika, że jest ona związana z moim ojcem. 

-Tak. Jakieś pół godziny dostałem od niego wiadomość. Lord Voldemort dowiedział się,  że wiesz, że on jest twoim ojcem. 

-Co w związku z tym? - Przez całe emocje w ogóle nie myślałam o uprzejmości dla tego starszego człowieka.

-Twój ojciec chce cię poznać. Jak najszybciej.

-SŁUCHAM?!

-Tak. Lord Voldemort chce się z tobą zobaczyć. Ale on nie chce cię do niczego zmuszać. Sama masz podjąć decyzję czy się z nim spotkasz. Zrozumiem, jeżeli postanowisz i odmówić, ale i przyjąć propozycję. A jeżeli przyjmiesz to twój ojciec powiadomił mnie, że dowie się o twojej decyzji i będziesz mogła się z nim zobaczyć. Tego jak masz się z nim spotkać nie wiem.  I jak to o kreślił Tom Riddle w liście mam nie wiedzieć.

-Rozumiem. To wszystko, co chciał mi pan profesor przekazać?

-Tak, ale jako że jesteś prefektem mam ci do przekazania coś jeszcze.

-Słucham

-Na końcu, pazdziernika w tym roku będzie organizowany bal maskowy. Prosiłbym wszystkich prefektów o zrobienie plakatów, ustalenie zasad i zorganizowanie atrakcji.

Później jeszcze jakiś czas rozmawiałam z Dumbledorem na temat balu. Po wyjściu postanowiłam iść do PWP. 

-Podaj jakikolwiek cytat Paula Coelho- powiedziała kołatka, kiedy zapukałam w nią. 

-"Jed­no ci mówię z całą, pew­nością: życie może być krótkie al­bo długie, lecz ważne jest, w ja­ki sposób je przeżywamy. "

-Dobrze. Możesz przejść. -I przepuściła mnie do środka 

Była godzina 13. Czyli do przerwy obiadowej została jeszcze godzina. Postanowiłam ustalić czas i miejsce, w którym mogłabym się spotkać z resztą prefektów. Postanowiłam napisać krótkie wiadomości do wszystkich. Napis brzmiał tak:

Spotkanie prefektów: pokój na siódmym piętrze. Wejście: wielkie drewniane drzwi. Godzina: 18.30. Każdy prefekt, który się nie zjawi dostanie ujemne punkty dla swojego domu. -Zwołane spotkanie na polecenie dyrektora

Zaklęciem wysłałam karteczki do każdego z dormitoriów. 

Raczej nikt się nie dowie, że spotkanie urządzam w Pokoju Życzeń...

***

Postanowiłam udać się do kuchni.Spotkałam tam bardzo miłego skrzata - Zgredka, z którym miło porozmawiałam. Następnie udałam się szybko do swojego dormitorium. Z tamtąd wzięłam mój prywatny zeszyt i gitarę. Po tym udałam się do Pokoju Życzeń. Kiedy tam weszłam okazało się, że dzięki czarom było tam wszystko, czego chciałam: wielki parapet, na którym można usiąść, dużo puszystych poduszek, duże radio, z którego leciała spokojna muzyka i regał z książkami mugloskimi. uśmiechciąta ruszyłam w stronę parapetu po drodze zabierając poduszkę. Kiedy rozłożyłam się wygodnie na parapecie wzięłam do rąk mój prywatny piękny zeszyt. On pod wpływem mojego dotyku otworzył się. Zaczarowałam go tak, aby nigdy nie brakowało w nim kartek i mogłam tylko ja go otworzyć chyba, że pozwolę innej osobie go przejrzeć.  Narazie oprócz mnie nikt nie otworzył go. 

W zeszycie tym nie było żadnych powieści o moim życiu ani czegoś w rodzaju dziennika ani pamiętnika. W tym zeszycie były moje rysunki, moje piosenki i cytaty, które znajduję w różnych książkach itp.  

W tych trzech rzeczach potrafiłam ukazać moje uczucia. Najciekawsze jest to, że nawet okładka zeszytu to ukazuje. Zeszyt był specjalny do tego, aby samemu stworzyć okładkę. I ja tak zrobiłam.

Okładka przedstawiała okno i parapet. Za oknem widać było noc i księżyc w pełni. Na parapecie znajdował się rozłożony zeszyt a na nim ołówek. Na parapecie siedziała również dziewczyna z długimi ciemnymi kręconymi włosami, ubrana w luźne krótkie ubrania.. Dziewczyna miała opartą głowę o ścianę. Prawa noga opadła z parapetu a lewa była ułożona na parapecie tworząc kąt prosty. Na lewej nodze była oparta gitara i na obrazku widać było, że dziewczyna gra na niej delikatnie szarpiąc struny. Głowa ciemnowłosej odwrócona była tak, aby patrzyła na księżyc a on mógł rzucić na dziewczynę światło. 

Obrazek był zrobiony w czterech kolorach: czarny, szary, biały i ciemny niebieski. 

Prawie wszystko na obrazku wskazywało na to, że dziewczyną z obrazka jest Melody. Były tylko dwie rzeczy, które odrzucały tę opinię.Pierwsza to: to, że ciemnowłosa dziewczyna ma kręcone włosy a Melody ma proste. Druga: Nastolatka na rysunku ma oczy głębokiego koloru Ciemnego Błękitu. Widać je dzięki świetle księżyca.*

Na rysunku widać jakąś dziewczynę. Rysowałam to z głowy. Zresztą jak zawsze. Tylko jedno mnie zastanawiało. Przecież to mój zeszyt i mogłam siebie narysować.A nie narysowałam. Nawet sama nie wiem, dlaczego.

Przez chwilę brzdąkałam sobie na gitarze jedną z moich piosenek. Później wzięłam do ręki ołówek i zaczęłam na kartkę wylewać wszystkie moje odczucia. Powstał przerażający obrazek. Właśnie, kiedy skończyłam go rysować do pokoju ktoś wszedł. Wychodzi na to, że właśnie wybiła godzina 18.30 i czas na spotkanie prefektów. 

*- to, co jest podkreślone jest napisane z innej perspektywy. Czasami bendę tak robić, więc przygotujcie się;)

Mam nadzieje, że się wam podoba. I przepraszam za to, że rozdział krótki. Następny rozdział trochę dłuższy a 8 jeżeli się uda będzie naprawdę długi. 

Jeszcze raz pozdrowienia 

Pisarka-Mel